Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Johan Verberne was de jongste in een grote Brabantse familie die in 1911 in Amsterdam was neergestreken. Hij groeide op in de Oosterparkbuurt. Na het 7de leerjaar ging hij naar de Mulo (Meer Uitgebreid Lager Onderwijs). Waarschijnlijk moest hij van school af om de kost te verdienen. Het was crisistijd, zijn oudere broers en zusters waren de deur al uit en zijn vader en moeder waren in 1930 resp. 63 en 59 jaar oud. Johan haalde later het diploma van de avond-ambachtsschool en werd elektricien. Ook trad hij toe tot de Communistische Jeugd Bond (CJB). In 1936 werd hij lid van het hoofdbestuur. 

In december 1937 vertrekt Johan Verberne, een lange magere jongeman van 1 meter 87 en  66 kilo, naar Spanje. Midden in de winter moet hij te voet de Pyreneeën over. Op 23 december is hij in het Catalaanse grensplaatsje Massanet. Op de 28ste komt Johan samen met 130 andere internationale vrijwilligers aan in Albacete, het hoofdkwartier van de Internationale Brigades. In januari 1938 krijgt hij een opleiding voor de verbindingstroepen. 

Tijdens het Aragon-offensief van de Nationalisten raakt Johan Verberne op 1 april 1938 vermist bij het stadje Batea. Hij is dan 22 jaar oud en hierna is taal noch teken van hem vernomen, al beweert de familie later dat hij april 1940 nog naar huis zou hebben geschreven.