Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Kort na zijn aankomst in Spanje, op 2 mei 1937,  dient Nanno Brakels een verzoek in bij de staf van de Internationale Brigaden:

"Door middel van dit verzoekschrift verzoek ik U my by de Pioniers te willen plaatsen.Ik ben van beroep grondwerker en er is my in Holland gezegd, dat ik in Spanje als zoodanig geplaatst kan worden. Hierby komt dat ik aan myn vader beloofd heb in geen geval naar het front te zullen gaan. Ik heb myn eerewoord daarop gegeven, ik heb myn belofte gegeven en hier is niets aan te veranderen. 

Ik ben niet van plan deze belofte te breken wat er dan ook gebeure. Indien U myn verzoek niet inwilligen kan en my geen andere dienst kan geven dan aan het front, zoo verzoek ik U my naar Holland terug te sturen. Ik hoop het Spaansche volk op een andere manier te kunnen dienen, en waarom zou dit niet kunnen buiten het front?

Hierby komt dat ik myzelf ook niet in staat gevoel naar het front te gaan, omdat ik nog wel eens last heb van zenuwziekte."

 Ondertekend " Ik noem my Uw dw.dn Nanno Brakels en bevind my in Madrigueras." 

Het verzoek lijkt te zijn ingewiligd want voor zover bekend is hij nooit aan het front geweest. Hij is ruim anderhalf jaar in Spanje geweest. Een flink deel daarvan heeft hij doorgebracht in verschillende hospitalen omdat hij een hartkwaal bleek te hebben. Volgens Gustav werkte hij aanvankelijk bij de sanitaire dienst, uit andere bronnen blijkt dat hij een tijdlang magazijnbediende was in Albacete. Ondanks het feit dat hij niet aan het front was geweest, verloor hij bij terugkomst in Nederland wel de Nederlandse nationaliteit. Of hij bij de zwaargewonden hoorde die zich volgens consul Schlosser in het transport van 20 december 1938 bevonden, is niet bekend. 

Verdere gegevens ontbreken.