Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

De familie van Evert de Kruiter kwam oorspronkelijk van Walcheren en streek in de tachtiger jaren van de 19de eeuw neer in Amsterdam. Hij groeide op in de Czaar Peterbuurt, een Amsterdamse arbeiderswijk. Evert was de oudste in een gezin met vijf kinderen. 

Zijn leven ging niet bepaald over rozen. Vanaf zijn elfde tot zijn twintigste jaar verbleef hij de meeste tijd in jeugdinrichtingen. In 1921 werd hij ontslagen uit het Rijksopvoedingsgesticht Avereest. Ook zijn twee jaar jongere broer Johannes Gerardus verbleef enige tijd in Rijksopvoedingsgestichten. Hun ouders gingen in 1916 uit elkaar. Terug in Amsterdam werd Evert matroos op de grote vaart. In 1926 meldde hij zich aan voor het KNIL(Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger) en vertrok voor zijn soldatenopleiding naar het depot in Nijmegen. Hij is daar niet lang gebleven want een jaar later kwam hij vanuit Dortmund weer in Amsterdam terug. In dat jaar trouwde hij met Hendrika Rodermond, die in 1930 overleed. Hierna hertrouwde hij met Wilhelmina Meijerman. Ze kregen drie dochters waarvan de oudste maar een half jaar werd. 

In een door de Centrale Inlichtingen Dienst (CID) in 1939 opgestelde lijst van “links-extremistische personen” wordt vermeld dat Evert de Kruiter in Spanje is geweest. Maar, er is over het verblijf van Evert de Kruiter in Spanje niets bekend. Hij komt alleen voor, samen met een Johan de Kruiter (zijn broer?), op een  lijst van uit Spanje gerepatrieerde kameraden van medio 1937. En dat is het….

Waarschijnlijk is hij niet in dienst van de Spaanse Republiek geweest of de Nederlandse autoriteiten hebben dat nooit kunnen constateren, want ze hebben hem niet zijn Nederlandse nationaliteit afgenomen.     

Na de Tweede Wereldoorlog scheidde Evert de Kruiter van zijn vrouw. In 1954 vertrok hij naar Londen.