Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Frans Loew hoorde tot het groepje varensgezellen waarmee Cor Dekker in december 1939 naar Spanje vertrekt. Dekker  beschrijft het vertrek in zijn brochure 'Lotgevallen in Spanje. Ervaringen van een Hollandsen Zeeman bij de Internationale Brigade.' De Frans-Spaanse grens is dan nog open, dus ze hoeven niet lopend de Pyreneeën over, zoals later zovelen zullen doen. Ook zij worden doorgestuurd naar Albacete, waar het hoofdkwartier van de Internationale Brigade is.

"In Albcete kwamen we tot de werkelijkheid, het verschrikkelijke leven van een land dat in een moderne oorlog is verwikkeld", schrijft Dekker. Ze maken onmiddellijk een aantal bombardementen mee en omdat ze zoiets nog nooit hadden meegemaakt, waren ze zo naïef om er naar te gaan staan kijken.

Loew zou het grootste deel van zijn tijd in Spanje werkzaam zijn geweest bij het luchtafweergeschut en behaalt al snel de graad van sergeant, vervolgens wordt hij - dit blijkt uit een document uit augustus 1938 - onderofficier. In dat document, opgesteld in Barcelona,  wordt hij zowel militair als politiek gunstig beoordeeld met de aantekening "später deprimiert". Dat mag nauwelijks enige verbazing wekken, gezien de deplorabele situatie in augustus 1938, als Catalonië is afgescheiden van de rest van Spanje en het Republikeinse leger zware verliezen lijdt tijdens de gevechten rond de Ebro.

Waarschijnlijk is Loew bij die gevechten om het leven gekomen. Zijn naam komt voor in de memoires van de Duitse Spanjeveteraan Gustav Martens, die na de oorlog naar Zweden uitweek. Een kleinzoon van Martens plaatste deze memoires op internet. Martens heeft het over "Franz Loeb" die onderofficier geweest is op de "Zeven Provinciën" en aan de muiterij (in 1933) zou hebben deelgenomen. Volgens mededeling van een Duitse arts, Ursula Mayer, zou Loew door een buikschot om het leven zijn gekomen.

In maart en april 1940 doet de Nederlandse gezant in Madrid (bij het inmiddels door Nederland erkende Franco-regime) nog naspeuring naar Loew, op verzoek van de familie die kennelijk niet op de hoogte is van zijn overlijden. De gezant weet alleen te melden dat hij zich niet onder de krijgsgevangenen bevindt.

In 1949 doet de Binnenlandse Veiligheidsdienst om niet aangegeven redenen onderzoek naar de oudste zoon van Loew, Johannes Adrianus, die dan 17 jaar oud is. In dat document wordt vermeld dat vader Frans als bootsman ontslagen was vanwege “het geval” met de Zeven Provinciën.