Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Philipp Huizenga kwam in 1913 vanuit Den Haag aan in Amsterdam en ging wonen in het ‘Tehuis voor Arbeiders’ in de Marnixstraat. Hij was timmerman en trouwde in 1923 met de onderwijzeres Catharina de Jong. Hun zoon werd geboren in 1925, het jaar na het overlijden van Lenin. Ze noemden hem Wladimir.
Van 1919 tot 1926 was Philipp lid van het syndicalistische NAS (Nationaal Arbeids Secretariaat), daarna tot 1930 van de sociaaldemocratisch georiënteerde ANBB (Algemene Nederlandsche Bouwbedrijfsbond, onderdeel van het NVV). In 1925 was Philipp Huizenga al lid geworden van de CPH, de latere CPN. In de jaren dertig was hij weer lid van het NAS en sinds 1935 hiervan bestuurslid.
In 1934 scheidde hij van zijn vrouw. In maart 1937 vertrok hij naar Spanje.

Op 2 april wordt Philipp Huizenga opgenomen in de Internationale Brigades. Hij geeft als correspondentieadres in Nederland het adres van zijn familie in Groningen op. Waarschijnlijk vanwege zijn leeftijd - hij wordt dat jaar vierenveertig - krijgt hij een technische functie achter het front en wordt door een commissie als “gut” beoordeeld. Op 1 februari 1938 staat hij – wel als soldaat - ingedeeld in een groep niet behorende tot de militaire organisatie.
In de zomer van 1938 worden alle buitenlandse vrijwilligers die maar een geweer vast kunnen houden ingezet in het laatste grote offensief van het republikeinse volksleger aan de Ebro. In eerste instantie boeken de republikeinen grote terreinwinst maar na drie maanden is alles weer verloren. Of Phillip aan deze veldslag heeft deelgenomen is niet bekend. Wel staat hij omstreeks die tijd ingedeeld bij het ‘Parque Auto’(autodienst).

Op 21 september 1938 kondigt de Spaanse premier Juan Negrin bij de Volkenbond in Geneve - als gebaar van goede wil richting de Non-Interventie Commissie – de opheffing aan van de Internationale Brigades.
Op 29 augustus 1938 komt Philipp Huizenga aan in het Noord-Catalaanse stadje Olot, 25 kilometer van de Franse grens. Hier is een herstellingsoord voor interbrigadisten die gerepatrieerd gaan worden. In een in het Frans gestelde beoordeling wordt opgemerkt dat Philipp een goede en gedisciplineerde kameraad is maar niet erg politiek actief en zonder politieke scholing. Maar na anderhalf jaar in Spanje en misschien ook omdat de linkse zaak in Spanje als verloren is te beschouwen: “Rouspéteur. Moral mediocre”(Kankerpit. Middelmatige moraal).

Twee maanden later is Philipp weer terug in Amsterdam. Omdat hij zonder hulp van de Nederlandse autoriteiten terugkomt is zijn verblijf in Spanje onopgemerkt gebleven en raakt hierdoor zijn Nederlandse nationaliteit niet kwijt. Dit ondanks de aantekening op zijn gezinskaart bij het Amsterdamse bevolkingsregister: Sinds 37 verm. Spanje 38.

Phillip Huizenga werd weer timmerman. Hij woonde achter de Overtoom aan het J. J. Cremerplein. In 1982 verhuisde hij naar het bejaardentehuis ‘De Drie Hoven’ in Amsterdam-Slotervaart waar hij - 89 jaar oud - datzelfde jaar overleed.