Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Gerrit Post was de oudste van drie kinderen – maar de twee die na hem worden geboren blijven niet in leven. Zijn moeder overlijdt als hij 12 jaar oud is. Voor zijn vertrek naar Spanje in januari 1937 doet  Gerrit samen met zijn vriend Derk Boeve een aanvraag voor een paspoort maar omdat beiden werkloos zijn en dus geen geld zouden hebben voor een paspoort worden ze verhoord door de commissaris van politie te Deventer. Post is zoon van een communist – hij vertelt dat hij zijn rijwiel heeft verkocht, de helft van de opbrengst aan Derk heeft gegeven en dat ze zich zo beiden een paspoort konden permitteren. Ze zijn van plan te vertrekken en

‘ aangezien wij werkloos zijn, geen werk kunnen vinden, geen steun genieten omdat onze ouders in ondersteuning zijn, trachten wij elders werk te krijgen en vertrekken binnenkort geheel vrijwillig.’

Volgens Gustav werkte hij als chauffeur in de 11de brigade en Gustav is uitermate lovend over hem: betrouwbaar, plichtsgetrouw en ook een goede kameraad die politieke interesse toont. Gerrit Post blijft tot eind 1938 als de Internationale Brigaden ontbonden worden in Spanje en komt terug met het grote transport van 5 december 1938.

Het BVD dossier van Gerrit Post loopt tot in de jaren '70. Hij wordt gesignaleerd als lid van de CPN en lezer van het communistische dagblad De Waarheid. Er is een tamelijk uitgebreid rapport van augusuts 1951. De naam van de informant wordt uiteraard niet genoemd maarhij/zij wordt omschreven als uiterst betrouwbaar - en informant blijkt ook over aardig wat gegevens over zijn tijd in Spanje te beschikken:

Voor zover mij bekend, was de betrokkene voor zijn diensttijd in Spanje, lid van de Communistische Partij. Het is nimmer kunnen blijken dat hij in Rusland heeft vertoefd.
Op 8-1-1937 trad hij in Spaanse krijgsdienst en werd als monteur te werk gesteld in een garage te Albacete in Spanje, waar hij tot 16.6.1937 werkte. Zijn werkzaamheden aldaar bestonden uit het herstellen van legerauto’s. Op 16.6.1937 werd hij als chauffeur ingedeeld bij het 1e bataljon van de 13de Internationale Brigade, welke functie hij behield tot 3.8.1937, toen hij chauffeur bij de staf van de 11de Brigade werd. Daarna werd hij chauffeur bij het Centrum ( met het woord “centrum” werd het front aangeduid). Van 16.8.1937 tot 15.12.1937 was hij chauffeur aan het front bij Levante en van 1.4.1938 tot 24.9.1938 aan het front del Ebro.
Van 24.9.1938 tot 3.12.1938 is hij ondergebracht geweest in een dorp dicht bij de Franse grens en op laatstgenoemde datum werd hij met een transport naar Nederland gezonden, waar hij op 6.12.1938 arriveerde.
Van enig contact van betrokkene met andere oud-Spanjestrijders blijkt momenteel niets.

Tijdens de Duitse bezetting zou POST verscheidene personen aan vuurwapens hebben geholpen. Wie deze personen waren, alsmede de aard van zijn overige illegale werkzaamheden , is hier nimmer bekend geworden. 

(...)

POST is werkzaam in zijn eigen zaak, welke hij, na het overlijden van zijn schoonvader, geheel voor eigen rekening drijft. Hij heeft een rijwielstalling in het centrum van Deventer, welke zaak de laatste jaren niet meer floreert. Hij heeft nog een knecht in dienst, welke hij een laag loon betaalt. Zijn inkomen is niet te schatten.
Zijn echtgenote is niet communistisch georienteerd.