Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

De kleine Simon woonde de eerste tien jaar van zijn leven aan de Nieuwe Achtergracht - het ietwat welvarender deel van de Amsterdamse Jodenbuurt - achter de toen nog levendige Weesperstraat. Simon had een acht jaar ouder halfzusje en toen hij vijf was kreeg hij er een broer bij. In de jaren twintig verhuisde het gezin naar toenmalige nieuwbouwwijken. In de jaren twintig naar de Indischebuurt in Oost en in de jaren dertig naar de Rivierenbuurt in Zuid.
Simon ging na de lagere school al werken en deed op de avondambachtsschool een opleiding tot instrumentmaker.

In de zomer van 1937 ging Simon Boom als vrijwilliger naar Spanje. Hij vocht niet aan het front maar was door de Commissie Hulp aan Spanje uitgestuurd om te werken als orthopedisch instrumentmaker en maakte onderdelen voor protheses voor slachtoffers in de burgeroorlog.
In een brochure van deze commissie van het jaar daarop deed hij een oproep voor hulp aan de bevolking van de Spaanse Republiek:
S. BOOM  medisch instrument-maker:
Volg het voorbeeld van Noorwegen en Zweden!
Tijdens mijn verblijf in Spanje was ik vaak genoeg getuige van de aanvallen der bombardementsvliegtuigen. Ik heb ze meegemaakt tijdens een treinreis, tijdens mijn verblijf in Barcelona. Ik zag bommen van 500 K.G. gewicht. Ik herinner mij een aanval die driehonderd dodelijke slachtoffers maakte. Maar even erg als de verschrikkingen uit de lucht, is het gebrek aan voedsel.
En hier kunt u helpen, hier is uw taak. Ik verwijs naar de grote inzamelingen, die gehouden worden in Frankrijk en Engeland, ik stel u vooral het voorbeeld van Zweden en Noorwegen voor ogen, waar door de Moderne Arbeidersbeweging vele honderdduizenden guldens werden ingezameld. Nederland hoeft niet achter te blijven! Ons land kan doen, wat de Noorse landen gedaan hebben.
Stuurt brood en levensmiddelen naar hen, die onschuldig lijden. Dat kùnnen wij en dat mòèten wij doen!

Simon Boom was op tijd terug voor de geboorte van zijn eerste kind Alix Boom in december 1937 en trouwde met de moeder Celine de Goede in de zomer van 1938. Het jonge gezin was ingetrokken bij het gezin van zijn zuster en haar man in de Amstellaan (later Stalinlaan, nu Vrijheidslaan) in Amsterdam-Zuid. Ook zijn vader woonde daar na de dood van Simons moeder in 1936.
Het werd daar op die bovenwoning toch wat benard want een paar maanden later verhuisden ze naar een zijstraatje van de Voorzaan in Zaandam. Maar twee jaar later kwam het gezin – nu uitgebreid met een dochter – weer terug in Amsterdam.

1942 werd een rampjaar voor de familie Boom. Simon Boom overleed in mei van dat jaar aan pleuritis en mogelijk een longembolie. Zijn vader, zijn jonge vrouw en zijn twee kinderen van twee en nog geen vijf jaar oud werden weggevoerd naar Polen. Daar werden ze in dat zelfde jaar in september en oktober in Auschwitz vermoord.