Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Chris van IJsselmuiden was de oudste zoon in een gezin met tien kinderen. Hij trouwt in 1933 met Wilhelmina de Ruyter, hun dochtertje Jannetje wordt in april '34 geboren. Chris is waarschijnlijk in juli 1937 zwaar gewond geraakt bij de slag om Brunete en uiteindelijk overleden in een ziekenhuis in Madrid. Weinig of niets is verder over hem bekend. In "De eerste Beverwijkse slachtoffers van het fascisme" schrijft plaatselijk historicus Jan van der Linden:  

Tijdens de Spaanse burgeroorlog waren tien Beverwijkse jongens vol idealisme naar Spanje vertrokken om te vechten tegen het fascisme. Twee van hem verloren daar hun leven en keerden niet terug (...) Allen waren werkloos of hadden ongeregeld werk en koesterden ultra-linkse sympathieen. De meeste waren onafhankelijk van elkaar in de loop van 1937 door de plaatselijke communist J.P. de Koning geronseld.

Bij dat ronselen mag een vraagteken worden gezet. In het verhoor van een van de tien, Engelmundus de Groot, verklaart deze dat ze weliswaar door de communistische partij geholpen waren met geld voor de treinreis maar dat ze heel goed wisten waar ze naar toe gingen en dat er van ze verwacht werd dat ze in Spanje gingen vechten. 

IJsselmuidens weduwe, Wilhelmina de Ruyter, doet na de oorlog een verzoek om naturalisatie en verklaart dat haar man vermoedelijk in september '38 in Spanje is gestorven.