Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Over het leven van Geert Kuil weten we nauwelijks iets, over zijn tragische dood des te meer. Die wordt beschreven in het lange interview met Theo van Hassel, p.58 e.v.:

Tijdens mijn tweede verblijf in Spanje kan ik mij herinneren, dat ik in contact was gekomen met twee kameraden, waar ik veel mee was opgetrokken. Helaas waren deze vriendschappen van korte duur.
De eerste kameraad heette Geert Kuil, ietsje kleiner dan ik en de zaak van de Republikeinen zeer toegedaan, want op het moment dat ze weer grondgebied hadden verloren aan de vijand ergens in Spanje, dan riep hij uit: 'Zie je wel, zie je nu wel, daar hadden wij bij moeten zijn, dan had zoiets niet gebeurd.' Geert Kuil en ik liepen op een dag langs de mooie Spaanse dreven en we kwamen even later voor een soort fabriek te staan. We liepen om het gebouw heen en hierachter zagen wij oneindig veel wijnstokken in lange rijen op het veld bij elkaar staan (...) Overigens konden wij overal waar wij kwamen in Spanje druiven eten. De eigenaren van de wijngaarden waren gevlucht op die plaatsen waar er hevig werd gevochten. Je kon de druiven op de vele verlaten wijngaarden naar hartelust zo plukken.(...)Even verderop kwamen Geert Kuil en ik bij een groot, breed water, een natuurlijke bron die we meer tegengekomen waren in Spanje. Deze was ongeveer 100 meter lang en 50 meter breed. Je kon er leuk in zwemmen, maar het was niet mogelijk om in het midden te staan. Wij hadden al het nodige van de wijn gedronken en waren als gevolg daarvan behoorlijk aangeschoten. Uit balorigheid gingen we met elkaar een robbetje vechten en ik sloeg hem per ongeluk een buil op zijn hoofd. Die gebeurtenis zou voor mij nog onaangename gevolgen krijgen.

Wij trokken onze kleren uit en sprongen in het koude water. Geert Kuil kon niet zo goed zwemmen en ik was er evenzo geen meester in, maar ik kon het beter dan hij. Wij dwaalden af naar de andere kant van de bron en overal was de bodem glad. Geert Kuil had wel z'n bovenkleren uitgetrokken, maar z'n broek en z'n laarzen had hij aangehouden. In het water lag een reusachtige steen, zo groot een hunebedkei; hij klom hierop, maar verloor zijn evenwicht en viel zijwaarts van de steen, waar zich een grote, diepe kuil bleek te bevinden, terwijl wij dachten dat het hier nog ondiep was en er geen gevaar te duchten viel.

Hierin verdween hij. Ik had het gevoel dat ik hem, voordat hij viel, kon vastpakken, maar op de een of andere manier hield iets mij tegen, mede veroorzaakt door mijn beschonken toestand. Ik dook wel naar hem toe, maar ik was niet in staat om hem naar boven te halen, daarvoor was ik de zwemkunst te weinig meester.

Ik raakte gefascineerd, nee, gebiologeerd door de manier waarop een en ander allemaal in zijn werk ging: hij gleed in de kuil en op hetzelfde moment dacht ik:
'Och Jezus, die is verloren.'
Hij zakte en zakte, hij maakte nog wanhopige zwemslagen, met zijn ogen wijd open, bij elke zwemslag zakte hij meer en meer, totdat hij op de bodem terechtkwam. Zijn broek en zware laarzen waren hier mede debet aan, dat hij zo snel als een baksteen naar beneden zonk. Op de weg die op kleine afstand langs de bron liep zag ik twee soldaten aankomen. Ik begon heftig met mijn armen te zwaaien en zij kwamen op mij af. Ik riep naar hen: 'Mijn maat ligt hier te verzuipen.' 'Waar?' Ik wees naar de plek. Zij kwamen aangesneld, wij liepen de bron in en zagen Geert Kuil op de bodem liggen, zo helder was het water. 'Ik ga hem eruit halen,’ zei ik. ‘Als jullie mij nu bij mijn hielen vastpakken, dan ga ik duiken enprobeer op die manier bij hem te komen.' Terstond dook ik in de kuil en zij hielden mijn hielen vast, net zolang totdat ik zijn arm kon pakken. Met vereende krachten trokken wij hem naar boven en legden hem aan de kant. Wij trachtten hem te reanimeren, maar tevergeefs. Hij was dood! De twee soldaten liepen naar ons bivak terug om van de gebeurtenissen gewag te maken, ik bleef achter en zocht de kleren van de verdronkene bij elkaar.

Van Hassel komt nog in grote problemen omdat hij verdacht wordt van de moord op Kuil. Het verslag vermeldt niet waar Kuil begraven is.