Tinus van Vugt was een metaalbewerker uit Amsterdam‑Noord met een sterk ontwikkeld rechtvaardigheidsgevoel. Hij was lid van de AJC, de OSP, de RSAP en de BRS. Hij trouwde met Suze, een lid van de bekende linkse familie Schabracq, die hij in de AJC leerde kennen. Ze kregen twee kinderen. Tinus stond er in de beweging om bekend dat hij bereid was om alles te doen. Hij was een heel vriendelijke man, maar werd ook een beetje als eigenaardig ervaren omdat hij niet altijd alles begreep. Zo kalkte hij een keer op straat ‘Hitler is een moordenaar!’ Een agent, die het goed bedoelde, sommeerde hem het weg te vegen. Van Vugt weigerde en liet de agent geen andere keus dan hem te arresteren. Zes weken moest Tinus brommen, hij kwam in Scheveningen tussen ‘zwijntjesjagers’ (fietsendieven) terecht. Bij zijn vrijlating stond er een ontvangstcomité van OSP-leden klaar dat de Internationale zong – in hun versie zou het socialisme ‘heden’ en niet ‘morgen heers’ op aard’. Dat hadden ze in Scheveningen nog nooit meegemaakt.
Tinus vocht in Spanje samen met Bertus ten Dam, Theo Jansen en Harry Combrink bij de POUM. Over de manier waarop hij in Nederland terugkeerde bestaan verschillende versies. Volgens een versie miste hij een trein die een groot aantal Spanjestrijders terug naar Nederland zou brengen. Om die reden zou hij per schip in Nederland zijn aangekomen, waarna hij per trein naar Amsterdam is gereisd. Daardoor kon hij in eerste instantie de bureaucratie bij aankomst in Nederland ontlopen, maar in Amsterdam stond de politie klaar. Hij regelde een verklaring waarin stond dat hij bij een scheepswerf had gewerkt. De autoriteiten wisten dat deze vals was, maar ze konden niets bewijzen. Daardoor behield Van Vugt zijn Nederlanderschap.
Aan het begin van de oorlog werkte hij op het brikettenfabriekje van Jan Molenaar in Amsterdam. Op 1 augustus 1942 werd hij gearresteerd. Via de Euterpestraat en het hoofdbureau van politie in de Marnixstraat belandde hij in het Huis van Bewaring aan de Weteringschans, later waarschijnlijk ook in gevangenis aan de Amstelveenseweg. Op 2 oktober 1942 werd hij vrijgelaten. Zes dagen later werd hij door zijn vader naar de trein gebracht om naar een werkkamp in Wahn (bij Keulen) te gaan. Op 12 december 1942 reisde hij vanuit Keulen naar Amsterdam, per 18 december 1942 werd hij ingeschreven op de Hoogte Kadijk voor de werkverschaffing.
Na 1945 was hij werkzaam bij de firma Simplex. Een kennis verzocht hem te solliciteren bij de PTT. Na twee weken kreeg hij daar te horen dat ze hem toch niet nodig hadden. Door ingrijpen van de BVD? Hij was er van overtuigd dat hij werd afgeluisterd, belangrijke zaken ging hij altijd per fiets buitenshuis bespreken. Net als Sal Santen sloot Tinus zich aan bij de IVe Internationale. Na de arrestaties in 1959 in de door Santen voor de IVe Internationale geïnitieerde valsemunterij voor het Algerijnse FLN bracht hij gevoelig materiaal in veiligheid. Hij was lid van de PvdA, waarschijnlijk tot aan zijn dood. Verkeerde ontwikkelingen, zoals de politionele acties, kon men volgens hem maar beter binnen de partij proberen te beïnvloeden dan van buiten af. Ondertussen bleef hij aan alles wat Duits was een hardgrondige hekel houden: de driekwartsmaat werd in huis verboden omdat het ‘te Duits’ was, en een onvoldoende voor de Duitse taal op het rapport van een van zijn kinderen werd geprezen.
Na zijn dood boden Sal Santen en zijn vrouw Bep een hoeveelheid van zijn periodieken te koop aan in Vrij Nederland: Socialistisch Perspectief, De Brug, Cuba Bulletin, Bevrijding/Radikaal, De Internationale, Rode Tribune, Voorwaarts (SJ), Vietnam Bulletin, Links, N.U. De opbrengst ging naar het Medisch Comité Vietnam.
In een mail van 20 juli 2015 schrijft zoon Martin (die 15 was toen zijn vader overleed):
"Ik vond hem, in zoverre ik me dat kan herinneren, juist opvallend positief over Duitsland. Met name de cultuur, de muziek, de taal en de goede Duitsers.
De slechte Duitsers noemde hij moffen of fascisten.
Mijn moeder was Joods en in de oorlog ondergedoken. Zij was tegen alles wat Duits was en veel minder genuanceerd dan Tinus."
- Digitaal Archief Bart de Cort op IISG
- mail Martin van Vugt, juli 2015