Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Daan van Wijk vertrok in april 1938 naar Spanje. Hij kwam aan toen de strijd tegen de troepen van Franco al grotendeels verloren was. Hij kwam terecht bij de Hollandse Compagnie 'De zeven provinciën' waar hij werd aangewezen als ziekendrager: de mannen die gewonde kameraden van het slagveld haalden. Hij stond onder bevel van Piet Laros en werkte samen met Noor Diamant, waarmee ook na de oorlog het contact aanbleef. Gustav - die zich zo vaak negatief uitlaat over de Hollandse Spanjestrijders - is over Van Wijk positief. Hij noemt hem dapper en behulpzaam.

Over zijn leven schrijft zijn dochter Truus:

Daan komt uit een gezin van 10 kinderen uit de Dapperbuurt,
Wagenaarstraat. Ik weet niet of het een linkse familie was. Daan was dat in ieder geval wel. Hij heeft als bakker en als slager gewerkt, in de haven en in de bouw - daar was hij opperman. Hij heeft meegeholpen om het Amsterdamse Bos te ontginnen. Als werkeloze
werd je daar voor ingezet. Het was zwaar werk waardoor hij later last heeft gekregen van liesbreuken. 
Hoe hij naar Spanje gekomen is, weet ik niet. Hij vertelde dat hij zich ergens in een huis in Amsterdam-Zuid had aangemeld voor de strijd van het Spaanse volk tegen het Franco regime. Hij is in Perpignan op sokken de grens over gegaan om geen geluid te
maken. Ze werden daarbij geholpen door Spaanse verzetsstrijders.
Hij was sanitäter aan het front en haalde daar de gewonden weg. Hij is daar getroffen door een granaatscherf en daardoor aan zijn linkeroog
blind geworden. Die granaatscherf is nooit verwijderd, hij had daardoor ook epilepsie gekregen door de druk op de hersenen.
Het verwijderen was te riskant omdat de dokter niet wist of er eengezichtsverlamming kon optreden.
Daan is op 5 december 1938 teruggekomen. Bij aankomst in Roosendaal werden ze per direct stateloos. Het heeft tien jaar geduurd voordat hij weer Nederlander was. In de oorlog heeft Daan in de illegaliteit gezeten. Daar heeft hij m'n moeder leren kennen, zij was heel actief. M'n moeder was vroeger in de AJC, daarna in de CPN en in de vrouwenbeweging.
Ze heeft in de oorlog veel mensen gered, kinderen uit de Joodse Schouwburg gehaald, bonkaarten verzorgd. Ze is haar hele leven politiek actief gebleven. Voor dit werk heeft m'n moeder nog posthuum het verzet herdenkingskruis gekregen. Daan haalde contributie op voor de CPN, ook verkocht hij boeken voor Pegasus.
Vrienden hebben hem nog eens meegenomen naar het Spanje Monument in Amsterdam-Noord. Daar was hij erg blij mee, hij had er ook aan meebetaald. Hij droeg altijd z'n speldje, zodat iedereen kon zien dat hij een Spanjestrijder was, hij was er trots op dat hij daar aan de strijd had deelgenomen.