Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Piet is in Duitsland geboren, maar zijn ouders zijn allebei Nederlanders. Hij komt uit een gezin van 5 kinderen: 4 zoons en 1 dochter. Het gezin woont in Amsterdam. Bij de keuring voor militaire dienst in 1934 wordt hij afgekeurd omdat hij stotterde of een ander spraakgebrek had.

Hoe hij in Spanje is gekomen is niet duidelijk, maar op 22 januari 1938 wordt hij geregistreerd als vrijwilliger. Op 27 januari 1938 begint hij de militaire training in Albacete. Op 13 maart wordt hij al geschikt geacht ingedeeld te worden bij een legeronderdeel. Zo’n 2 weken later is hij bij het Ebro-offensief in handen gevallen van de Franco-troepen en in een krijgsgevangenkamp in Belchite terecht gekomen. Hier zaten al een aantal Nederlanders. Vervolgens worden zij overgebracht naar San Pedro de Cardeña. Dit kamp is gevestigd in een oud klooster vlak bij Burgos. Het leven in dit kamp is slecht; er is weinig voedsel, de hygiëne laat veel te wensen over en er is nauwelijks medische zorg. De bewakers zijn wreed en weinig zachtzinnig; om het minste of geringste worden klappen uitgedeeld.

Voor vrijlating uit het kamp zijn de Nederlanders afhankelijk van de inzet en bemiddeling van de Nederlandse regering en haar diplomatieke vertegenwoordiging in Spanje. Het resultaat daarvan liet te wensen over. Een eerste groep van 4 personen, bestaande uit, naast Van Hees, Marinus van Keulen, Toon de Moor en Alexis de Seume, kan al in december 1939 vertrekken. Maar vervolgens duurt het tot 1942 voor de volgende groep wordt vrijgelaten. De laatste Nederlandse Interbrigadisten komen pas in 1943 vrij. De Spaanse regering gaf aan dat ze ook wilde onderzoeken of de individuele krijgsgevangenen zich mogelijk schuldig hadden gemaakt aan vergrijpen waarvoor ze strafrechtelijk vervolgd zouden kunnen worden. Van deze eerste groep van 4, waaronder Van Hees, gaf de Spaanse regering aan dat dit niet het geval was en dat ze daarom mochten vertrekken. De resterende krijgsgevangen Nederlanders werden hangende het onderzoek nog vastgehouden. Overigens is het nooit duidelijk geworden waarvan de resterende krijgsgevangen Nederlanders werden beschuldigd en er is uiteindelijk ook niemand veroordeeld. Waarschijnlijk werd het als excuus gebruikt om de krijgsgevangenen langer vast te houden.

Van Hees en zijn reisgenoten gaan naar Valencia en vertrekken vandaar op 21 december 1939 met de Vulcanus naar Nederland. Na zijn terugkomst in Nederland wordt Van Hees het Nederlanderschap afgenomen. Hij vestigt zich in Amsterdam. Hij overlijdt op 15 juni 1966 in München, Duitsland als gevolg van een ongeluk. Uit de rouwadvertentie in De Waarheid blijkt hij op dat moment nog in Amsterdam te wonen en ongehuwd te zijn.