Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Op 20 december 1938 sturen drie Heerlense Spanjestrijders een ingezonden brief aan het Volksdagblad, de krant van de Communistische Partij Nederland. Ze zijn, zoals ze schrijven, 'zo juist uit Spanje teruggekeerd' en 'graag hadden wij van onze gevoelens in een openbare vergadering blijk gegeven. Maar daar we voorlopig als zogenaamde "stateloze" zijn teruggekeerd, werd ons dat onmogelijk gemaakt". De voorlopige status zal al snel een definitieve worden, alle Spanjestrijders die via de officiële weg eind 1938 naar Nederland zijn teruggekeerd, raken hun nationaliteit definitief kwijt.

De schrijvers vervolgen hun brief:

'Wij, die in de loopgraven hebben gelegen, samen met Spaanse socialisten, katholieken, anarchisten en communisten, wij allen hadden daar slechts één vijand, die door de vereniging van alle volkskrachten verslagen moet worden! Wij zijn niet van mening, dat onze taak nu geëindigd is. Wij hebben tegenover onze Spaanse kameraden de verplichting op ons genomen, om ook hier in Nederland de zo noodzakelijke eenheid tot stand te brengen. Want slechts daardoor en door niets anders kunnen wij ook hier het fascisme tot de terugtocht dwingen. Moeten wij hier in Nederland niet ook kampen tegen één en denzelfden vijand, het fascisme, de filiaalhouder van Hitler? Laten wij aan de daden van de Franco-lieden denken, die in Spanje op de meest gruwelijke wijze niet slechts alles vernietigen, wat vooruitstrevend is, maar vooral de vrouwen en kinderen aan de moorddadige bombardementen blootstelt. Daarom doen wij een beroep op alle vooruitstrevende mensen in Nederland: Sluit U aaneen! En vooral, steunt het Spaanse volk!'

Ondertekend door E. Kasimir, W. Bouman en J. van Delft

Wilhelm Bouman was volgens de Centrale Inlichtingendienst in 1935 kandidaat voor CPN bij de gemeenteraadsverkiezingen. Daarnaast wordt vermeld dat hij met de V.V.S.U. ( Vereniging Vrienden van de Sovjet Unie) in Rusland was geweest. Volgens Gustav zat hij bij de 11de Brigade en werkte daar in de keuken van het Vierde Bataljon. Hij was een vlijtig man, volgens Gustav en over zijn eten werd niet geklaagd.

Volgens gegevens van het NIOD is hij in 1941 door de SS gearresteerd maar hetzelfde jaar weer vrijgelaten.

Verdere gegevens ontbreken.