Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Johan Wimmers  was de tweede zoon en het vierde kind in het negen kinderen tellende gezin van timmerman Ferdinand Wimmers en Johanna Maria Ravestijn.

Eind april 1938 vertrekt hij naar Spanje. Over zijn verblijf daar is niets bekend. We weten alleen dat hij gewond raakt en in december 1938 met een speciaal transport naar Nederland wordt vervoerd. De marechaussee te Breda meldt dat op maandagavond 19 december tien personen zijn aangekomen in Roosendaal. Hun identiteitspapieren en “ de op hen bevonden communistische lectuur ( deze laatste in zeer geringe hoeveelheid)” zijn in beslag genomen. 

“Het merendeel dezer lieden was gewond en nog niet hersteld. Te Roosendaal is bij het vertransporteren van de hulpbehoevenden , de noodige doketers- en verpleegsters-hulp verleend. Een tweetal gewonden heeft den nacht van 19 op 20 dezer, in het R.K.ziekenhuis te Roosendaal doorgebracht en zijn 20 dezer door Marechaussee naar hun woonplaatsen begeleid.”

Met Theo Vogelesang,  A. Kloostra, J.J. Scheffer, S.Z. Dormits, H. Bouwman en E. Ruivenkamp wordt Wimmers in mei 1939 aangeklaagd voor het "zonder verlof van de Kroon dienst nemen in Vreemden krijgsdienst". De officier van justitie eiste drie maanden. De aangeklaagden beroepen zich op toezeggingen die hen door de consuls in Spanje zijn gedaan bij hun repatriëring: ze wisten dat ze hun nationaliteit kwijt raakten maar hen was toegezegd dat er geen strafvervolging zou volgen. In de pers is er ruim aandacht voor de zaak. De zaak loopt uiteindelijk met een sisser af: in oktober '39 bepaalt de politierechter dat uit onderzoek is gebleken dat dergelijke toezeggingen inderdaad zijn gedaan en er volgt geen strafvervolging.

Van Johans broer Ferdinand is bekend dat hij tijdens de Tweede Wereldoorlog deel uitmaakte van de communistische verzetsgroep De Vonk

Over het verdere leven van Johan Wimmers ontbreken gegevens.