Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog

Johan Verberg is op 21 december 1901 geboren in Sluis in Zeeuws-Vlaanderen. Zijn vader was schoenmaker, zijn moeder overlijdt als hij 17 jaar is. Over verdere huiselijke omstandigheden en school is niets bekend. Hij vertrekt op een gegeven moment naar Delft. Daar gaat hij aan het werk als magazijnbediende in een gereedschapswinkel. Hij wordt lid van de CPN en in 1935 stelt hij zich verkiesbaar bij de gemeenteraadsverkiezingen. 

In 1937 vertrekt hij naar Spanje waar hij op 14 juni, samen met Frans Zilver, aankomt. Hij wordt na een korte training in Albacete ingedeeld in de XIde brigade, maar in augustus 1937 na een reorganisatie van de Brigades gaat hij over naar de XIIIde brigade. Hier kreeg hij de bijnaam “The Dutch”. Overigens is hij niet de enige Nederlander in deze eenheid, ook Jacob, Smit, Toon van de Goorberg, Herman Schoor, Dingeman de Munck, Simon Luitze, Theo Botterman, Nico Gräper, Mijndert van der Horst, Petrus van Etten, Piet Wagenaar, Jeen Duursma, Paul Horn en Jan Olfers waren hier ingedeeld.

Szinda weet over hem alleen te melden dat hij gedeserteerd is. Hij blijkt inderdaad in september 1937 gedeserteerd. Hij werd snel na zijn desertie gearresteerd en naar een strafcompagnie in Barbastro, in de provincie Huesca, gestuurd. Er waren meerdere van dergelijke strafcompagnieën, waar brigadiers voor vergrijpen zoals insubordinatie, frequente dronkenschap of desertie naartoe werden gezonden. Deze compagnieën werden ingezet voor gevaarlijke klussen zoals het graven of repareren van loopgraven of het aanbrengen van prikkeldraadversperringen aan het front. Zeer gevaarlijk werk, waarbij de manschappen dan vaak het slachtoffer werden van sluipschutters of nachtelijke patrouilles.

Volgens Spaanse informatie wordt Verberg, waarschijnlijk na het instorten van het Aragonfront overgebracht naar een gevangenis in Ripoll in Catalonië. Hij wordt daar op 1 April doodgeschoten, mogelijk terwijl hij probeert te ontvluchten.